Koester wat je samen bindt

Met z’n uitspraken sloeg minister Volkshuisvesting Hugo de Jonge in TC Tubantia onlangs de spijker op z’n kop. “Er klimmen meteen twintig mensen in de pen, als er ergens iets wordt gebouwd. Het lijkt een volkssport om projecten net zo lang te traineren tot de ontwikkelaar het opgeeft. Maar die mensen die op verjaardagen trots vertellen dat ze tegen iets procederen, klagen ook dat hun kind geen huis kan vinden. Nu gaat het recht van uitzicht boven het recht op een woning, Dat is absurd.”

Natuurlijk heeft de minister gelijk. Ook in Twenterand treffen wij dit aan. Alles wordt uit de la getrokken om meer betaalbare woningen te bouwen en de overheid moet daar meer invloed op krijgen. Dat in samenspel met de woningcorporaties, waar het om huurwoningen gaat. Er is een recht van planschade geregeld, maar dat blijkt vaak voor de direct betrokkenen onvoldoende. In vroegere tijden gold het uitgangspunt ‘onteigening ter algemene nutte’. Dat kwam goed uit bij schaarste van woningen, denk aan de woonwijken, die in de wederopbouwperiode na 1945 werden opgezet. Men was oprecht blij met de uitbreiding van het woningaanbod en de groei van kernen.

Hoe anders is het in dit tijdsgewricht. Nog voordat de eerste bouwplannen aan het papier worden toevertrouwd, heerst er al achterdocht tegen de overheid. Het algemeen belang is aan slijtage onderhevig en het gaat voor alles om het platte persoonlijk belang. Ook organisatoren van evenementen haken niet zelden ontmoedigd gefrustreerd af. In de buurt van het evenement gaan de alarmbellen net zo snel als de decibellen af en waar het mogelijk is gaan omwonenden ervoor liggen.

Zonder (jongeren)cultuur is een lokale gemeenschap echter niet vitaal. Voeg daar ook nog eens bij dat bij evenementen de overheidsbemoeienis, lees onzinnige regeltjes, steeds groter wordt en de teloorgang van meerdere evenementen is verklaard. Maak in overleg iets mogelijk in plaats van op verboden te hameren, denk ik dan. Nu is er van rijkswege ‘verordonneerd’’ dat er tijdens Bingo-bijeenkomsten alleen maar koffie, thee of fris kan worden geschonken. Geen biertje, borreltje of advocaatje met slagroom meer. Jongens, waar zijn we mee bezig? We worden toch gek door al die regelzucht. Wie weet kan het nieuwe programkabinet daar wat aan doen, maar die zijn vooralsnog met zichzelf bezig.

Laten we ons maar verheugen over wat er wel goed gaat. Zoals de lokale zorg bij TriviumMeulenbeltZorg (TMZ), die onlangs qua waardering landelijk op de kaart is gezet. De professionals en vele vrijwilliger verdienen een dikke pluim voor hun inzet en betrokkenheid. Daar hebben onze bewoners echt wat aan. Het helpt ook zichtbaar als zo nu en dan de lachspiegel wordt voorgehouden. Dat werkt beter dan een achteruitkijkspiegel, die de gebruiker vooral bepaalt bij mijmeren en weemoedig herinneren hoe goed het vroeger allemaal wel niet was. Neem Koos Hallink, Henk Jansen, Gert Hofman, Wim Welink, Herman Welink en Nils Wayerink en anderen van het Hammer Cabaret in ‘le grande finale’ in de volgepakte zalen van de Zandstuve. Neem jezelf niet te serieus en koester wat je samen bindt.

De beuk erin dus wat de nieuwe appartementen aan de Dorpsstraat in Den Ham betreft. Dat samen met zoete herinneringen aan de Beukeootjes en de boerenschnitzels. Mijn oom uit Ermelo was aannemer en zijn zakelijke relaties nam hij mee naar Den Ham om daar in De Beuk de overheerlijke borenschnitzels te verorberen. Mooi toch?